South Luangwa National Park

Hoi hoi allemaal,

Ik heb deze week weer heel wat meegemaakt. De geboorte van Zollywood, Kippen slachten, niet naar je chalet kunnen vanwege een rondhangende olifant, autopech (open auto) midden in een National Park vol leeuwen, olifanten en luipaarden en ga zo maar even door. En het leuke is dat het geheel dit keer verrijkt kan worden met tal van foto’s omdat mijn mamma zo lief is geweest om mij extra foto ruimte te geven. =) =) Het resultaat is wel een belachelijk lange blog, dus misschien ontmoedigd jullie dat een beetje om eraan te beginnen, maar ik hoop het niet.

Geboorte van Zollywood
Zaterdagavond waren we uitgenodigd door een kunstenaar voor een feestje. Dit feestje was ter gelegenheid van de geboorte van Zollywood, zoals de naam misschien al doet vermoeden, had dit iets met filmproductie te maken. Voor het begon kon je genieten van een expositie van schilderijen en andere kunst. Daarna waren er nog wat sketchachtige toneelstukjes die een intellectueel als ik nauwelijks konden boeien. Daarna was het de beurt aan de ‘guest of honor’ (the Permanent Secretary, wat dat dan ook wezen moge) die zo’n anderhalf uur te laat kwam. Vervolgens kwam hij op de proppen met een enorm saaie speech over hoe belangrijk de regering kunst wel niet vond (niet belangrijk genoeg om voor op tijd te komen?), dit deed hij terwijl er achter hem een politieagentje stond die zichzelf en zijn werk veel serieuzer nam dan strikt noodzakelijk. Kortom, een echte Afrikaanse bedoening met gewichtigdoenerij alom.
Daarna verschenen de eerste producten van Zollywood ten tonele. Letterlijk, want vanwege gebrek aan materiaal hadden ze nog geen film kunnen maken. Het eerste toneelstuk deed mij onmiddellijk aan Romeo en Julia denken (het feit dat ik dat stuk nog nooit gezien heb, doet daar niks aan af), veel drama en sfeer, maar wat mij betreft niet echt bijzonder goed ofzo. Daarna kwam er een toneelstuk over de botsing tussen tradtitonele en moderne cultuur. Een vrouw die bijna overlijdt na haar eerste bevalling krijgt van de dokter het advies niet meer zwanger te raken. De man vind dit allemaal maar onzin en bovendien uiterst genant dat hij maar een kind heeft. Maar begripvol als hij is gaat hij naar de dorpsraad, die besluit wat rijst over haar heen te strooien. “ nu moet het wel weer lukken” is de achterliggende gedachte. Maar het vrouwtje gaat nog steeds niet akkoord en wederom komt de dorpsraad met een genereuze oplossing: een tweede vrouw. Nog steeds gaat vrouwlief niet akkoord en wordt de zaak voor Traditonal Court gesleept. Ook vrouwenrechten organisaties zijn ditmaal van de partij. Tot verbijstering van de dorpsraad en de vader geeft het Tradtitional Court de vrouw gelijk!! Het blijft een monogaam en monokind huwelijk. Er zat een goede boodschap in en het acteerwerk was ook erg goed. Na het toneelstuk is er nog de gelegenheid om wat te eten, bijvoorbeeld patat. Slappe strookjes aardappel van rond het vriespunt.

De dood van een kip
Woensdag zijn we weer naar miss Lukhelo geweest, voor het filmen van haar poultry project. Dit keer waren de kippen volgroeid, met als gevolg dat we met één passagier meer naar huis gingen. Ik mocht een kip uitkiezen en elke keer als ik niet de grootste pakte kreeg ik flink op m’n dak van miss Lukhelo. De driver ging hem ’s avonds voor ons slachten. Met een robuust gebaar hakte hij de kop eraf. Voor de kip betekende dit echter niet per se dat hij gelijk dood was. Hij bleef nog even flink spartelen, terwijl zijn kopje gewoon naast hem lag. Toen ging hij hem plukken, na enige tijd nam ik het over en het was een behoorlijk raar gevoel om het nog warme lijf van zijn witte veertjes te ontdoen. Toen begon het echte slachten. Oftewel, het in stukken hakken van de kip en het verwijderen van de ingewanden. Geïnteresseerd keek ik toe hoe de veronderstelde expert dit deed. Op de vraag hoe vaak hij dit deed, antwoordde hij dat het voor hem de eerste keer was! “I just do what I see they are doing” Ik heb nog nooit eerder een kip geslacht zien worden, maar ik vraag me wel af of een Nederlandse slager de slokdarm ook zou verwijderen door er gewoon keihard aan te trekken. Maar goed het is en blijft een kip en aan mij de eer deze te bereiden. Dit lukte redelijk goed. Want ik heb er zelf wel degelijk van genoten. En ik was niet de enige, want Doris had gevraagd of we een stuk voor haar wilden bewaren en dat deden we dan ook. De volgende dag bleek het stuk er niet meer te zijn en was een kat Doris voor geweest. Aangezien onze huiskamer gewoon open is, behoort dit tot de mogelijkheden.

South Luangwa
Afgelopen weekend was het dan eindelijk zo ver, South Luangwa National Park!! Vrijdag 12 uur, Atie kleppe, Hanneke Basssa, George Malenga en Peter Goedbloed springen in de Cruiser van GCPDO. Op naar Luangwa. Na een lange trip over een weg vol kleine ribbels. (die je helemaal door elkaar schudt, ware het niet dat je in een enorme Cruiser zit, die al deze ongeriefelijkheden handelt met een speels gemak.) Komen we aan bij Track & Trail River Camp, een idyllisch gelegen oord gerund door Nederlanders. Terwijl we bij de receptie staan, zien we een Giraffe. We denken dat hij nep is, maar dat is totaal niet zo!! De toon is gezet, overal kunner wilde diertjes van achter de bomen komen. Anders als bij bijvoorbeeld het Kruger Park, is er geen scheiding tussen het National Park en de ‘gewone’ wereld. Very very strange!! Het zijn puur de natuurlijke grenzen die South Luangwa en de rest scheiden. Maar aan het eind van de droge tijd stelt de Luangwa River niet zoveel voor. En olifanten, leeuwen en ander gespuis betreden zonder enige scrupules de dorpjes en lodges in de omgeving van het park.
Track & trail heeft zicht op de bedding van de Luangwa en dat resulteert in een niet te versmaden uitzicht. Vanaf mijn balkon zie ik de nijlpaarden ’s ochtends terug naar hun hangplek lopen, terwijl in de verte de schrille kreet van de Afrikaanse visarend weerklinkt. Talloze vogels waaronder de Little bee-eater, de African kingfisher en de African Jacana scharrelen rond om en nabij de half drooggevallen bedding van de Luangwa.
De eerste avond gaan George en ik op visite bij Atie en Hanneke. Na verloop van tijd wordt onze aandacht getrokken door het zachte geluid van een boom die geslacht wordt. Pal voor de chalet van George en mij staat een olifant zich tegoed te doen aan een boom! Onwillekeurig wordt ons bezoekje een flinke tijd verlengd omdat de olifant onze weg blokkeert!
De volgende morgen gaan we om 5 uit bed om de eerste safari te doen. Deze safari levert ons het volgende op: Buffels, olifanten, giraffes, antilopes, grote hagedissen, bavianen en heel veel vogels.(Carmine bee-eater, white-throated bee-eater, hamerkop, lovebirds, crown cranes, skimmer, african fish eagle, verschillende rollers, hornbills en nog wat ongeïdentificeerde knapen.) Ook zien we een valk die de bavianen aanvalt! Hij neemt elke keer een duikvlucht en geeft de bavianen dan een klap op de kop, die vervolgens verward het hazepad kiezen. Aan het eind van de trip start de auto niet meer en staan we midden in Luangwa in een open auto, die niet meer wil rijden. Wat humeurige olifanten in de buurt laten ons gelukkig met rust en even later komt een monteur ons uit de brand helpen.

Om 10 uur zijn we terug bij T & T en wordt er van ons verwacht dat we gaan chillen in bijvoorbeeld een hangmat, ik weiger echter en trek eropuit om wat vogeltjes waar te nemen in de extreme hitte. Ik kom nog een Afrikaans kereltje tegen die me hierbij goed weet te helpen. Als ik terugkom duik ik nog even in het zwembad en lig ik nog 2 minuten in de hangmat.
Daarna gaan we weer op safari in een open cruiser. Dit keer gewapend met een spotlight voor als het donker wordt. We zien een jonge mannetjes olifant die wat met zijn oren wappert en dreigend op ons af rent, dat is wel super kick. Hij doet allemaal fake aanvallen. Later zien we nog een groep slapende olifanten en wat civetkatten. De grote afwezigen zijn de leeuwen en de luipaarden en het huilen staat ons nader dan het lachen. Uiteindelijk zien we een honeybedger en dit schijnt een ontzettend zeldzaam diertje te zijn. De gids, (niet Ton Verloop jr.) beweerd dat dit eigenlijk wel twee luipaarden waard is, maar wij geloven er niks van. Qua vogels zien we nog een hop en een uil. Zonder de Big Cats keren we terug in T & T. Daar verorberen we nog een lekker maaltje en speel ik nog een potje schaak tegen Hanneke en George, wat ik overweldigend win.
De volgende ochtend is het allemaal weer voorbij en keren we met een voldane grijns huiswaarts.

Begin van het regenseizoen
Ondertussen is het regenseizoen in volle hevigheid begonnen. De eerste regens hadden we in South Luangwa en dat resulteerde gelijk al in veelvuldig gebruik van de 4WD van de safari auto’s. Op de terugeweg naar Chipata was het ook alweer flink raak. En gisteravond hadden we voor het eerst echt keiharde regen terwijl we thuis waren. De gevolgen waren flink. Mijn was, die buiten hing om te drogen werd als verwacht behoorlijk nat. De zijkant van onze huiskamer is gewoon open en het regende dan ook flink in. Gevolg: een natte nek van Peter Goedbloed. De tafel moest dan ook een flink eind verzet worden en het resultaat is dat we nu bijna in mijn slaapkamer eten. Atie was de hardst gebeten hond want op haar kamer lekte het ook nog eens flink. Verdriet alom! Maar er zijn ook positieve dingen aan het regenseizoen, afgezien van het feit dat het een enorme noodzaak is voor de landbouw hier. Een voordeel is bijvoorbeeld dat het niet meteen 40 graden is zodra de zon ook maar even schijnt.

Bij de Chief op bezoek
Van donderdag op vrijdag gingen we naar Nyimba en Petauke Nyimba was het enige district waar we nog niet geweest waren en waar GCPDO wel actief is. In Nyimba organiseerde GCPDO een workshop m.b.t. landbouw. Hoe je bepaalde gewassen moest planten en hoe niet, was wel interessant. Maar voor mij zelf was er niet echt iets te doen, want ik ging meer mee voor de trip naar Petauke, die er de volgende dag plaatsvond. In Petauke gingen we bij de Chief op bezoek. Dit is de een van de hoogste posities in het traditionele systeem. Zij heersen over een heel district en dat is over het algemeen behoorlijk groot. Ze worden ook aangesproken met Royal Highness en enzo. De reden van het bezoek was dat GCPDO had besloten dat een super groot project in Petauke niet meer doorging. Het betrof een VTC, vocational training centre. Een centrum waar allerlei ambachten geleerd kunnen worden. Als zo’n centrum er eenmaal staat, is dat een behoorlijke economische boost voor een regio. Maar GCPDO is niet van het gratis geven en de bakstenen moeten door de dorpen zelf geproduceerd worden. En dit is iets wat de gastjes in Petauke nou eenmaal vertikken. In januari zou de bouw moeten beginnen en moesten er meer dan 100000 bakstenen zijn. Maar er zijn er nu slechts 16000 en in het regenseizoen is het bijna niet mogelijk om nog te produceren. Dus het project moeste verplaatst worden. Toen George dit tegen de Chief zei zakte deze al meer onderuit. Ik dacht dat dit een teken was dat het hem allemaal niks uitmaakte. Maar achteraf hoorde ik dat dat betekende dat hij het super balen vond, maar dat hij het wel begreep. Iets wat George enorm waardeerde omdat de meesten flink heibel zouden gaan schoppen. Na deze droevige mededeling stelden A en H nog wat vragen over kinderhuwelijken e.d. . Dit was zeer interessant en de Chief doet er veel aan om het te voorkomen. Afgelopen jaar heeft hij een meisje van 14 serieus gered van het huwelijk, wat haar ouders gearrangeerd hadden. Kortom, het was een slimme man.

Bobby IV
Eindelijk was hij daar dan Bobby IV, zonder meer de spectaculairste in zijn soort. Om te beginnen was hij op zijn minst even groot als Bobby II (Bobby de Grote). Ten tweede was het al snel was duidelijk dat het hier een hufter betrof. Zijn bijnaam luidt dan ook: Bobby de Hufter. Maar Hanneke was dit keer de held die hem moest executeren, d.m.v. de inmiddels beproefde plasticzakjes methode. Daar ging ze dan: met de plasticzakjes gewapend, klaar om Bobby de hufter aan te pakken. Atie en ik begeleidden haar met respectievelijk de camera en de olielamp.(we hadden geen elektriciteit) 1 2 3… Attack!!! Woest greep ze de spin bij zijn kladden, maar plots klonk daar een angstkreet, de plasticzakjes vielen op de grond, na verloop van tijd kwam Bobby IV getergd te voorschijn van onder deze zakjes. Paniek alom!!
Ik ga nu iets op schrijven wat behoorlijk gênant is, maar anders lezen jullie het misschien op de blog van A of H en dat wil ik helemaal voorkomen. Als ik het zelf op schrijf kan ik namelijk nog wat verzachtende omstandigheden aandragen. Met George had ik het een keer over vogelspinnen gehad en die vertelde me dat er in de regentijd spinnen zijn die met enorme snelheden over de grond rennen. Het enige wat je dan kan doen, zo sprak hij: “is op een stoel gaan staan en wachten tot ze weg zijn.” Met dit in gedachten sprong ik dan ook meteen op een stoel zodra ik waarnam dat de spin waarschijnlijk nog volaan leefde. (later kwam ik er achter dat Atie noch Hanneke dit had opgemerkt en dus beter mijn mond had kunnen houden.) Maar nadat Bobby gewoon weer gedwee op de muur zat, zich niet bekommerend om de ellende die wij getracht hadden hem aan te doen. Kwam de oorzaak van de ontsnapping te voorschijn, Hanneke was gebeten door Bobby de Hufter!! Hij deed zijn naam dus wel degelijk eer aan! Een droppeltje bloed bewees dat hij zijn kwaadaardige tandjes in haar vinger had geplant, alsmede wat gif te spuiten!! We gingen naar de guard om te vragen of we naar het ziekenhuis zouden moeten. Maar zijn engels is redelijk gebrekkig, het gevolg was dit gesprek:
A: Hanneke is bitten by Spider, is that dangerous?
Guard: (lachend) Yes, very very dangerous!!
A: So she has to go to the hospital?
Guard: (komt niet meer bij) YEEEEEEEEEEEEEESSSS!!
Het was wel duidelijk dat hij niet exact begreep wat we bedoelden en verward laat hij ons achter.
Daarom belden we maar naar Eugenes, die onmiddellijk naar ons toe kwam en ons naar het ziekenhuis bracht. Daar kreeg Hanneke een injectie en wat ibuprofen. Het was waarschijnlijk redelijk onschuldig, maar het was gewoon voor de zekerheid.

Tisau onana,

Petiiirr