Serengeti, Ngorogoro Crate en Mt. Meru

“Afrikanen proberen 2 woorden zoveel mogelijk te vermijden: “No” en “Problem” de dubbele uitzondering hierop is echter “Noooo Problem” ook wel Hakuna Matata.”


Serengeti en Ngorogoro National Park
Het is nog niet zolang geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven, maar er is ondertussen alweer heel wat gebeurd. Zo heb ik de Serengeti en de Ngorogoro krater mogen bezichtigen. De Serengeti en Ngorogoro zijn ontzettend mooi, het probleem is alleen dat heel de Westerse wereld dit al schijnt te weten en dat Tanzania daar goed gebruik van maakt door middel van absurd hoge entreeprijzen. Zo betaal je voor het betreden van de Serengeti $50,- en voor de Ngorogoro krater nog eens dat bedrag. Ik besloot per openbaar vervoer de Serengeti te berijden en dat resulteerde in een van de meest frustrerende ervaringen van mijn leven. Het probleem was niet zo zeer dat ik met enige regelmaat met mijn hoofd tegen het plafond aan kwam als we weer is door huge Pothole gingen, of dat ik af en toe het stof uit mijn mond moest scheppen omdat het raampje voortdurend opentrilde. Dan wel de prijs die ik voor dit alles betaalde $50,- We reden langs tal van vogels, leeuwen hyena’s en meer van dat soort spul. Voor de Chauffeur was dit echter totaal geen reden om ook maar even het gas los te laten. Zodoende scheurde ik door een van de mooiste gebieden van deze aarde zonder e rook maar iets van te zien en daar wel degelijk flink voor te betalen. Toen we bij de Ngorogore area aankwamen weigerde ik dan ook stug nog in de bus te gaan en de entreeprijs te betalen. Dit ging gepaard met een flinke discussie met de parkwachters, waarin zij mij meerdere keren vertelden dat het niet toegestaan was zomaar over te stappen en mij 100x uitlegden dat ik niet voor de bus, maar voor de toegang betaalde. Ik hield mijzelf en mijn opponent bezig met irrelevante vergelijkingen met hoe het er elders in Afrika aan toe gaat. Uiteindelijk kwam er ineens een knakker aan die net als ik, naar Arusha ging. Het was een gids en hij ging daar tog naartoe, ik werd extreem gematst en mocht met hem meerijden tegen een kleine vergoeding. Maar het ging nog al hectisch allemaal en ik kreeg pas de kans om te vragen hoeveel hij dacht te krijgen toen de bus al weg was en er dus geen andere mogelijkheid meer was, dan met hem mee te rijden. Hij bleek aan $100 te denken! Ik was geshokeerd en vertelde hem dat ook. Uiteindelijk warden we het eens voor zo’n TSH 30000, wat zo’n 25 euro is. Daar gingen we dan! Ik kreeg een mooie safari voor een extreem laag bedrag. (goedkoop is hieer zo’n 110 dollar per dag). Ngorogoro Crater is werkelijk het mooiste wat ik ooit heb gezien. Kuddes met Gnoe’s Zebra’s en Gazelle’s zover het oog reikt. Groene vlaktes en ruiggebergte, het geheel wordt nog verreikt met Masai’s die met hun kudde’s over de Savanne trekken en nog precies zo leven als 1000 jaar geleden. Met dat verschil dat ze nu afentoe TSH 1000 vragen aan een Mzungu die een foto van ze maakt.
Affijn, als we het National Park verlaten, klimt er nog gauw een baviaan door het raam naar binnen, maar die drukt vrij spoedig alweer z'n snor.

Daarna is het nog een paar uur rijden naar Arusha en daar breng ik de nacht door in het Arusha backpackers hotel, maar door hoge prijs, afwezigheid van muskietennet en wat andere factoren vlucht ik de volgende dag naar het Masai Camp, waar je kan kamperen. Op zaterdagavond blijkt het daar nogal een drukke bedoening te zijn met lawaai enzo. Maar aan de bar kom ik een masai tegen (geheel in traditionele kleding) die mij van alles over de masai cultuur kan vertellen, ik vraag honderd uit en het is extreem interessant. Hijzelf studeert nu iets met wildlife, het is zijnbedoeling om daarmee geld te verdienen, vee te kopen en terug naar zijn geboorteplaats te gaan. Na verloop van tijd komen er wat andere masai's en is zijn aandacht voor mij spoedig verdampt. Ik klets nog wat met andere studenten waarvan een in de overtuiging leeft dat ik voor hem wel een soda kan kopen. Dit blijkt niet het geval te zijn en ik dan ook spoedig naar bed.

Mount Meru
Als je door Arusha loopt, wordt je om de 2 sec. aangesproken door kerels die je goedkope safari's aanbieden, deze knapen blijven meestal een tijdje achter je aan lopen en grijpen je zo nu en dan vast. Best irritant, maar meestal houden ze er na een tijdje wel mee op. Zo niet John. John blijft maar achter m'n kont aanlopen. Ik duik elk souvenirwinkeltje in, maar hij blijft geduldig wachten. Na een tijdje raak ik dit behoorlijk beu en zeg hem dat ie maar beter heel snel opbokt omdat ik hem toch geen geld ga geven. Hij zegt dat dat niet nodig is en hij brengt me uiteindelijk naar het dalla-dalla station voor bestemming monduli. De tocht naar monduli loopt nergens op uit en onverrichterzake keer ik weer terug. Dan bel ik John en via hem regel ik een gids voor Mount Meru. Dit doe ik zonder hulp van een company en dat maakt het een stuk goedkoper.
Maandag begin ik aan mijn tocht naar Mount Meru, een 4566 meter hoge oneffenheid in het Tanzaniaanse landschap. Met mijn gids, Ntibu, pak ik dalla-dalla's en taksi's naar Arusha National Park waarin Mt. Meru zich bevindt. Onderweg kom ik ruge aapjes en giraffe's tegen.
Bij de entree van het park moeten we wachten op een ranger met een geweer, want in het park loopt allerlei gespuis rond dat jou misschien wel op de horens wil nemen. Na een tijdje vindt de ranger de groep groot genoeg om mee mee te gaan en daar gaan we dan: twee Duitsers, drie Taiwanezen drie Tanzaniaanen(?) (Mijn gids, eeb Porter en de ranger) en ik. We overnachten op een hoogte van 2500m en Ntibu regelt wat eten voor mij. Dit blijkt hij illegaal te doen, omdat ik geen porter heb(iemand die alles voor je draagt), moeten we het eten kopen. Maar dat kan helemaal niet er zijn daar alleen koks van companies die voor hun klanten kopen. Maar als je die wat shillings geeft blijken ze ook heel lekker voor niet-klanten te kunnen koken. :D Zo kom ik aan mijn ontbijt, lunch en diner.
De volgende dag klimmen we naar een Little Meru. 3801 meter en dan terug naar Saddle hut op 3500 meter hoogte.
Om half twee 's nachts gaan we naar de top! Overdag schijnt dit niet te kunnen omdat je dan stikke uitgeput raakt. In dikke kleren struinen we over de bergkamp richting de piek. De ijzige wind snijdt in je gezicht en met je zaklamp probeer je je voeten dusdanig neer te zetten dat je niet in het ravijn valt of dat je geen benen breekt. Bij zonsopgang komen we aan op de top en dit geeft een geweldig uitzicht op onder andere de Kilimanjaro. Na wat foto's en felicitaties keren we terug. We moeten nog zo'n 3000 meter dalen en dat is een flinke klus. (nu, twee dagen later kan ik nog steeds amper lopen).
Terug in Arusha drink ik nog een biertje met mijn gids en dan breng ik de nacht weer door in masai camp. Ik ben doodmoe, maar wordt niet gespaard voor de nodige ellende: mijn kleren worden gestolen, moet eindeloos wachten op een handoek en als ik eindelijk mijn tent in duik begeeft deze het. Gelukkig kan ik er nog wel in slapen en is er een hoopgevende, strakblauwe lucht.

Dar es Salaam
De volgende dag moet ik naar Arusha (omdat kamperen niet meer mogelijk is en omdat ik in de buurt van het bustation wil slapen.) en ik krijg een lift van een of andere safari company die mij een safari aan probeert te smeren, in plaats daarvan verkoop ik mijn tent en matje (5 jaar geleden kregen van Rick) aan ze voor TSH 12000. :D
De volgende dag kar ik naar Dar es Salaam waar ik nu zit te internetten en waar vandaan ik naar Mafia Island hoop te gaan.